واي برآنــان كه  وزن راكـــم كنند                                  كامل ازمردم ستانند چون خند

درفــروش پيمانه را  كــــــم كنند                                    مي رسانندمال مردم راگــــزند

آيا بر روز قيــــــام نيستند يقـــــين                                  مي رونددر دربارربالعالميـــــن

فاجـران راهست خراب احوالشان                              هست به سجين نامه اعمالشان

آيــــامي دانيدكه  جــــــــاي چيست                             اندران دفترچه  داني نام كيست

نام فـــــجارثبت شده درآن كــــتاب                                كافران درنارميگردندكــــــــــباب

آن كساني كه دروغ دانندمـــــــدام                               منكرِرب ورسولــــــند وقيــــــــام

آن گــناه كـــــاران جسرت ميكنند                              اندران ميدان خسارت مي كنند

چون رسدآيــات زقـــــــرآن عظيم                                  قصه وافسانه دانند ازقــــــديم

زيـــن خباثت قلبشان هم بسته رنگ                   مي شوند محروم ز رحمت بي درنگ

در جهنم مي برند سوزند به نــــــار                       مي كنند تهديد كه اين است كار زار

نامه ي اعمال  آن مــــــــردان دين                                ثبت گــرديده درون علــــــيين

آيامـــــي داني كه  علييون چيست                        غير نام نيك مـــــردان هيچ نيست

چون تــــــماشامي كنندبينندملك                            شادباشندچونكه خانندتك به تك

جاي آن مـــردان نيك باشد نعيم                               هست انعام جانب  رب رحيـــــم

شـــــــاد باشندروبرو بر آن سرير                                    در تماشايند مثال يـــــك امير

چهره ي شادان گواه نعمت است                             ناز و نعمت هم گواه رحمت است

از شراب خالصش نوشند جــــام                               مهر آن از مشك بويش بس تمام

ميل اگر هست ميل بايد جام نور                               تا بنوشي اندران جاي از طــــهور

هست مخلوط اندران جام از نسيم                          خاص باشد بهر آنان از نعيـــــــم

مجرمان خندند به روي موءمنان                                 با تـــــمسخر مي زنند ضرب زبان

بااشاره ميزنندچشمك به هـــم                                نزداهل خويش به مومن دم به دم

عيب جويي ميكندروي غــرور                                    غافل ازدنيـــــا شده  نعمت به دور

فاقداسباب مادي زر ق وبــرق                                    حافظي برخودندارندپس چه  فرق

پس بخوندندمومنان برمجرمان                                      هم نظاره مي كنند اكنون بران

اين سزاي كافران ازكارخويش                                       مومنان رامي زدندباضرب نيش


كن شروع    بانام رب مهربان                                        نيست مجرم ازعذابش درامان

منبع:سنی انلاین

درسوره مائده توضيحاتي درامورانتظامي بود تاكه مسلمانان منظم شده جهاد نموده برامرتوحيد معتقد وشرك ارازبين ببرند ودرمورد نفي شرك درتصرّف وشرك فعلي اشاراتي وجودداشت ،لازم بود كه اين مطلب درين سوره مفصلا بيان گردد  لذا اين دومسئله رامشروحا بيان فرمودندونيز درآخرسوره نسا فرمودند  (يبيّن الله لكم ان تضلّوا )حالا اين دومضمون رادرسوره مائده روشن نمود تا ازگمراهي نجات يابند

اصطلاحات

اصطلاح دعوي يا موضوع سوره  مرادازدعوي ويا موضوع سوره به منزله محورتمام سوره قرار مي گيرد مضامين ديگر سوره گفرد آن دور مي زند يا مانند تخم است .ـ همانگونه كه  تخم  در هر شاخ وبرگ درخت  مؤثر است  به همين علت هر درخت از  نوع درخت ديگرممتازبه نظر مي رسد.  بعينه همچنين هر آيه هر سوره را بااصل دعوي ارتباطي هست  وبابر اين دعوي هرسوره ازسوره ديگر ممتاز به نظر مي رسد ؛ مثالش درضمن دلايل مي آيد.

اصطلاح دليل  : دليل بياني رامي گويند كه ازآن دعوائي مي شود درقرآن كريم براي ثبوت دعوي چهار دليل بيان مي شود

(1)دليل عقلي محض

(2)دليل عقلي مع اعتراف الخصم

(3)دليل نقلي

(4)دليل وحي

دليل عقلي آن دليلي راگويند كه درآن اموري مذكور باشدكه تعلق آنها به عقل است وبواسطه دليل عقلي هر صاحب عقل دعوي را مي فهمد حتي اگر مخاطب كافر ومشرك باشد عقل سليم اورا برقبول كردن مجبور مي كند كه اين امور كه در دليل مذكور اند بجز از الله تعالي هيچ كس  قادر ومتصرف نيست  نه نبي ونه ولي ونه فرشته !پس خلاصه اين كه بغيرازالله كسي لايق عبادت ونذر ونياز نيست تمام اقسام عبادات براي الله تعالي خاص اند .

                    لطفابرای خواندن متن کامل به ادامه مطلب مراحعه کنید

هرگاه دجال بياید به همراه خود آب و آتش می‌آورد، آنچه در دید مردم آب به نظرمی‌رسد (درواقع) آتش است و آنچه را آتش می‌پندارند، آب زلال و شيرين است.

إِنَّ مَعَ الدَّجَّالِ إِذَا خَرَجَ مَاءً وَنَارًا فَأَمَّا الَّذِي يَرَى النَّاسُ أَنَّهَا النَّارُ فَمَاءٌ بَارِدٌ وَأَمَّا الَّذِي يَرَى النَّاسُ أَنَّهُ مَاءٌ بَارِدٌ فَنَارٌ تُحْرِقُ فَمَنْ أَدْرَكَ مِنْكُمْ فَلْيَقَعْ فِي الَّذِي يَرَى أَنَّهَا نَارٌ فَإِنَّهُ عَذْبٌ بَارِدٌ
[رياض الصالحين باب الدجال و اخبارها، الرقم ۱۸۰۹، صحيح البخاری كتاب: احاديث الانبياء ۳۱۹۴، الفتن ۶۵۹۷، سنن ابی داود الملاحم ۳۷۶۰، ابن ماجة الفتن، مسند احمد ۲۲۱۶۶]

حديث: هرگاه دجال بياید به همراه خود آب و آتش می‌آورد، آنچه در دید مردم آب به نظرمی‌رسد (درواقع) آتش است و آنچه را آتش می‌پندارند، آب زلال و شيرين است. اگر كسی از شما (در آن وقت در قید حیات بود و) او را يافت، آتش را برگزيند چراكه آبِ زلال و شيرين است.

يَتْبَعُ الدَّجَّالَ مِنْ يَهُودِ أَصْبَهَانَ سَبْعُونَ أَلْفًا عَلَيْهِمُ الطَّيَالِسَةُ 
[رياض الصالحين باب الدجال واخبارها ، الرقم ۱۸۱۲. صحيح مسلم كتاب الفتن واشراطها ۵۲۳۷. مسند احمد ۱۲۸۶۵] .

حديث: هفتاد هزار از يهودیان سبزپوشِ اصفهان، دجّال را همراهی می‌كنند.

منبع: گلزار حدیث، نوشته عبدالواحد قلندرزهی

سنی آنلاین

به فکر فرو می روم از خود سوال می کنم چقدر انسان نیازمند به رهبر و پیشوا دارد .سرزمینی را با مردمانی زیاد تجسم می کنم که بدون سردار، حاکم ،پادشاه و امیر زندگی را بسر می برند هیچ کسی نیست که آنها را امر و نهی کند خدایا چه کابوس وحشتناکی! چه هرج و مرجی! خیر ممکن نیست انسان ها بدون رهبر و راهنما زندگی نمایند. این از محالات است چرا که سلیقه های انسان ها با هم متفاوت است.

هر کسی خود را عقل کل میداند . و در آن صورت جنگ ،جدال، آشوب و هرج و مرج بیداد می کند در ثانی انسانها دارای دو صفت مهلک هستند 1- نسیان 2- عصیان. حضرت آدم که ابو البشر بود بعلت همین دو صفت یعنی نسیان و در نتیجه عصیان از بهشت بیرون رانده شد پس چطور ممکن است ما بنی آدم در کنار هم بدون رهبر و راهنمایی با خوشی و خرمی زندگی کنیم و از دامها و پرتگاهها ی شیاطین در امان بمانیم. پس معلوم شد یکی از اساسی ترین نیازهای بشریت یک هادی و رهنماست؛ کسی که در راستی و حقانیت او شکی نباشد و به وسیله اوانسانهای جهان به آرامش حقیقی دست یابند. به همین علت بود که خداوند پیام آوران بی شماری از جمله ابراهیم ،اسماعیل عیسی ، موسی و... را گسیل داشتند و سر انجام خاتم همه پیامبران محمد مصطفی (ص) را فرستادند. آن شخصیتی که برای همه مسلمین شناخته شده و منحصر به فرد است و ایشان را بدرستی می شناسند، می دانند چگونه پرورش یافت، بزرگ شد، و به بعثت رسید.

«الیوم أکملت لکم دینکم و أتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دینا» (مائده 5)

نخستین چیزی که وفات پیامبر خدا را معلوم ساخت سوره مبارکه نصر بود آنجا که می فرماید: «اذا جاء نصرالله و الفتح *و رایت الناس ید خلون فی دین الله افواجا *فسبح بحمد ربک و استغفره انه کان توابا *» ترجمه: چون نصرت خداوند بیاید و فتح و پیروزی نمایان شود و مردمان را ببینی که دسته دسته در دین خدا داخل می شوند آن وقت پرو دگا رت را همراه با ستایش به پاکی یاد کن و از وی آمرزش طلب کن همانا خدا به رحمت رجوع کننده است.
آری وقتی رسول الله متوجه شدند معلّم موفقی بوده و شا گردانی ممتاز و سرافراز تربیت کرده خود، با آسودگی خاطر خود را برای سفری مبارک آماده می کرد همان سفری که همه ما پیش رو داریم .لذا بیشتر به ذکر و دعا مشغول بودند و کلماتی آسمانی همواره ورد زبانش بود.کلماتی از قبیل «سبحانک اللهم ربنا و بحمدک» «اللهم اغفر لی و تب علی انک انت التواب الرحیم»

ویژگیهای یک استاد برجسته

استاد بمعنی مربی موفق،با عزت، مقتدر ،با شهامت و بردبار،یعنی سوق دهنده جسم وروح و روان بسوی عزت و افتخار.بودائیان، کنفیوسها، تائوئیستها و دیگر مکاتب در رؤیاهاشان برای اساتید برجسته خویش اوصافی مانند ریاضت ،خود گذشتگی، بالا بردن قدرت روح و روان، تزکیه نفس و از همه مهمتر پرورش شاگردانی بزرگ منش ومطیع عنوان می کنند.آری اینان این اوصاف را در رویاهای خود، و در ذهن خود مجسم می کنند چون این اوصاف ها از مشخصه یک استاد و معلم برجسته بشمار می آیند در حالی که پیامبرمسلمین با اینگونه صفات روشن حقیقتا آراسته شده بود طوری که در بسیاری از جاها غیر مسلمانان موفقیت این استاد فرزانه را اقرار و اعتراف کرده اند بله زمانی که فرستاده بر حق خداوند و ظیفه خود را بدرستی و با موفقیت به اتمام رساند .ایشان به سرای جاودانی دعوت شدند و ایشان با اعتماد راسخ به تربیت شدگان و شاگردان خویش و مقدمه و داع را فراهم می کردند.

یكی از دیگری زمینی خریداری نمود، در همین زمین كوزه‌ی پر از طلا كشف شد؛ صاحب زمین فعلی به مالك زمین قبلی گفت: كوزه طلا  را بردار چرا كه من فقط زمین را خریداری كرده ام و كوزه را نخریدم...

حَدَّثَنَا أَبُو هُرَیرَةَ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَیهِ وَسَلَّمَ فَذَكَرَ أَحَادِیثَ مِنْهَا وَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَیهِ وَسَلَّمَ اشْتَرَى رَجُلٌ مِنْ رَجُلٍ عَقَارًا لَهُ فَوَجَدَ الرَّجُلُ الَّذِی اشْتَرَى الْعَقَارَ فِی عَقَارِهِ جَرَّةً فِیهَا ذَهَبٌ فَقَالَ لَهُ الَّذِی اشْتَرَى الْعَقَارَ خُذْ ذَهَبَكَ مِنِّی إِنَّمَا اشْتَرَیتُ مِنْكَ الْأَرْضَ وَلَمْ أَبْتَعْ مِنْكَ الذَّهَبَ فَقَالَ الَّذِی شَرَى الْأَرْضَ إِنَّمَا بِعْتُكَ الْأَرْضَ وَمَا فِیهَا قَالَ فَتَحَاكَمَا إِلَى رَجُلٍ فَقَالَ الَّذِی تَحَاكَمَا إِلَیهِ أَلَكُمَا وَلَدٌ فَقَالَ أَحَدُهُمَا لِی غُلَامٌ وَقَالَ الْآخَرُ لِی جَارِیةٌ قَالَ أَنْكِحُوا الْغُلَامَ الْجَارِیةَ وَأَنْفِقُوا عَلَى أَنْفُسِكُمَا مِنْهُ وَتَصَدَّقَا.

[ریاض الصالحین  باب الغرر من المنثورات  رقم ۱۸۲۶،  صحیح البخاری كتاب احادیث الانبیاء رقم الحدیث ۳۲۱۳، صحیح مسلم:  الاقضیه الرقم ۳۲۴۶، سنن ابن ماجة : الاحكام رقم ۲۵۰۲، احمد باقی مسند المكثّرین ۷۸۴۴، ۷۹۳۱].

یكی از دیگری زمینی خریداری نمود، در همین زمین كوزه‌ی پر از طلا كشف شد؛ صاحب زمین فعلی به مالك زمین قبلی گفت: كوزه طلا  را بردار چرا كه من فقط زمین را خریداری كرده ام و كوزه را نخریدم. آن شخص گفت: نه! من زمین را با هرچه بوده فروخته ام! لذا از آن چیزی به ‌من تعلق نمی گیرد. جهت حلّ این مسئله پیش فرد دیگری رفتند: آن حكَم گفت: فرزند دارید؟ یكی گفت پسری دارم و آن دیگر اظهار داشت دارای دختری هستم، مشاور گفت: این دو تا را باهم ازدواج بدهید مقداری را برهمین ها خرج و باقیمانده را صدقه كنید.

منبع: سنی آنلاین

یكی از دیگری زمینی خریداری نمود، در همین زمین كوزه‌ی پر از طلا كشف شد؛ صاحب زمین فعلی به مالك زمین قبلی گفت: كوزه طلا  را بردار چرا كه من فقط زمین را خریداری كرده ام و كوزه را نخریدم...

حَدَّثَنَا أَبُو هُرَیرَةَ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَیهِ وَسَلَّمَ فَذَكَرَ أَحَادِیثَ مِنْهَا وَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَیهِ وَسَلَّمَ اشْتَرَى رَجُلٌ مِنْ رَجُلٍ عَقَارًا لَهُ فَوَجَدَ الرَّجُلُ الَّذِی اشْتَرَى الْعَقَارَ فِی عَقَارِهِ جَرَّةً فِیهَا ذَهَبٌ فَقَالَ لَهُ الَّذِی اشْتَرَى الْعَقَارَ خُذْ ذَهَبَكَ مِنِّی إِنَّمَا اشْتَرَیتُ مِنْكَ الْأَرْضَ وَلَمْ أَبْتَعْ مِنْكَ الذَّهَبَ فَقَالَ الَّذِی شَرَى الْأَرْضَ إِنَّمَا بِعْتُكَ الْأَرْضَ وَمَا فِیهَا قَالَ فَتَحَاكَمَا إِلَى رَجُلٍ فَقَالَ الَّذِی تَحَاكَمَا إِلَیهِ أَلَكُمَا وَلَدٌ فَقَالَ أَحَدُهُمَا لِی غُلَامٌ وَقَالَ الْآخَرُ لِی جَارِیةٌ قَالَ أَنْكِحُوا الْغُلَامَ الْجَارِیةَ وَأَنْفِقُوا عَلَى أَنْفُسِكُمَا مِنْهُ وَتَصَدَّقَا.

[ریاض الصالحین  باب الغرر من المنثورات  رقم ۱۸۲۶،  صحیح البخاری كتاب احادیث الانبیاء رقم الحدیث ۳۲۱۳، صحیح مسلم:  الاقضیه الرقم ۳۲۴۶، سنن ابن ماجة : الاحكام رقم ۲۵۰۲، احمد باقی مسند المكثّرین ۷۸۴۴، ۷۹۳۱].

یكی از دیگری زمینی خریداری نمود، در همین زمین كوزه‌ی پر از طلا كشف شد؛ صاحب زمین فعلی به مالك زمین قبلی گفت: كوزه طلا  را بردار چرا كه من فقط زمین را خریداری كرده ام و كوزه را نخریدم. آن شخص گفت: نه! من زمین را با هرچه بوده فروخته ام! لذا از آن چیزی به ‌من تعلق نمی گیرد. جهت حلّ این مسئله پیش فرد دیگری رفتند: آن حكَم گفت: فرزند دارید؟ یكی گفت پسری دارم و آن دیگر اظهار داشت دارای دختری هستم، مشاور گفت: این دو تا را باهم ازدواج بدهید مقداری را برهمین ها خرج و باقیمانده را صدقه كنید.

منبع: سنی آنلاین

زنانی که با وجود پوشیدن لباس لُخت‌اند، خودشان میل دارند و دیگران را مایل می‌کنند سرشان مانند کوهان شتر است، به‌هیچ وجه وارد بهشت نمی‌شوند و بوی بهشت به مشام آنها نمی‌رسد گرچه بویش تا دور می‌رود.

عَنْ أَبِی هُرَیرَةَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى‌اللَّهُ‌عَلَیهِ‌وَسَلَّم صِنْفَانِ مِنْ أَهْلِ النَّارِ لَمْ أَرَهُمَا قَوْمٌ مَعَهُمْ سِیاطٌ کأَذْنَابِ الْبَقَرِ یضْرِبُونَ بِهَا النَّاسَ وَنِسَاءٌ کاسِیاتٌ عَارِیاتٌ مُمِیلَاتٌ مَائِلَاتٌ رُءُوسُهُنَّ کأَسْنِمَةِ الْبُخْتِ الْمَائِلَةِ لَا یدْخُلْنَ الْجَنَّةَ وَلَا یجِدْنَ رِیحَهَا وَإِنَّ رِیحَهَا لَیوجَدُ مِنْ مَسِیرَةِ کذَا وَکذَا.
[صحیح مسلم، کتاب اللباس والزینة ۳۹۷۱، کتاب الجنّة وصفة نعیمها واهلیها، ۵۰۹۸. مسند احمد ۸۳۱۱، ۹۳۰۳. موطأ امام مالک، کتاب الجامع ۱۴۲۱.]

حديث: حضرت رسول اکرم صَلَّى‌اللَّهُ‌عَلَیهِ‌وَسَلَّم فرمودند: «دو گروه جهنّمی‌اند که من آنها را ندیده‌ام،  ملّتی که مانند دمِ گاو شلاق در دست دارند و مردم رامی‌زنند.
زنانی که با وجود پوشیدن لباس لُخت‌اند، خودشان میل دارند و دیگران را مایل می‌کنند سرشان مانند کوهان شتر است، به‌هیچ وجه وارد بهشت نمی‌شوند و بوی بهشت به مشام آنها نمی‌رسد گرچه بویش تا دور می‌رود.

توضیح :  یعنی لباس‌هایی می‌پوشند که قسمتی از بدن ظاهر می‌شود ویا این‌که لباس‌های نازک  ویا پوشاک تنگ به تن دارند که اعضای بدن مشخص می‌شود، موها را بالای سرجمع می‌کنند که باکوهان شتر مشابهت پیدا می‌کند واین علامت‌ها در زمان حضرت صَلَّى‌اللَّهُ‌عَلَیهِ‌وَسَلَّم و یا درآن مناطق نبوده است.

منبع: گلزار حدیث، نوشته عبدالواحد قلندرزهی

 سنی آنلاین

هیچ گوشه‌ای از جهان وجود ندارد كه به طور كلی از صفت رحمت بی‌بهره باشد. بر همین اساس است كه اسم رحمان بر عرش جلوه‌گر است تا همه آفریدگان، زیر سایه رحمت به سر برند و به همین دلیل، نوشته‌‌‌‌‌‌ای كه زینت‌بخش عرش رحمان است، این جمله است: همانا رحمت‌ من بر خشمم پیشی گرفته است.

«عن أبی‌هریرة رضی‌الله‌عنه أَنَّ النَّبی صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم قال: لما خلق اللهُ الخَلقَ كتب فی كتابه فهُو عندَه فوق العرش‌ اِنّ رحمتی تغلبُ غضَبی».

ترجمه:
ابوهریره رضی‌الله‌عنه نقل كرده است كه رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم فرمودند: آن گاه كه خداوند آفریدگان را آفرید، در كتاب خود كه نزد او محفوظ و بالای عرش قرار دارد، نوشت كه: همانا رحمت من بر غضبم غالب می‌شود.

شرح:
نظام جهان، بر پایه اسباب و مسببات استوار است، به همین دلیل اگر در احادیث، از كتاب و نگارش یاد شده است، نیازی به تأویل و توجیه و مجاز و استعاره دانستن آنها وجود ندارد.
ضرورتی برای این جسارت نیز وجود ندارد كه جهان غیب را بر جهان شهود مقایسه كنیم و كاغذ و قلم و ادواتی كه در این جا لازم است، برای جهان بالا نیز تصور كنیم؛ زیرا «غیب را ابر و بهاری دیگر است». منظور از پیشی گرفتن رحمت بر غضب این است كه برای نزول قهر و غضب، سبب و عاملی لازم است. اما رحمت به سبب، نیاز ندارد. بنابراین رحمت همواره بر غضب پیشی می‌گیرد و غالب می‌شود.
هیچ گوشه‌ای از جهان وجود ندارد كه به طور كلی از صفت رحمت بی‌بهره باشد. بر همین اساس است كه اسم رحمان بر عرش جلوه‌گر است تا همه آفریدگان، زیر سایه رحمت به سر برند و به همین دلیل، نوشته‌‌‌‌‌‌ای كه زینت‌بخش عرش رحمان است، این جمله است:  «ان رحمتی سبقت غضبی» همانا رحمت‌ من بر خشمم پیشی گرفته است.
در میدان محشر، جلوه‌هایی از این سبقت و غلبه رحمت، نمودار می‌شود. با خواندن داستان آن روز نباید از صفت قهر و غضب الله مطمئن شد. منظور از سبقت رحمت این نیست كه در آنجا صفت غضب وجود ندارد، بازپرسی از گناهان و دادرسی مظلومان وجود ندارد، بیدادگری ظالمان، غرور متكبران و فساد مفسدان، حساب و كتابی ندارد. بلكه منظور این است كه اگر یك انسان كافر عمری را در گناه و فساد به سر برده است و در آخر عمر، بعد از این همه سركشی و نافرمانی، به سوی رحمت خدا متوجه شده است، رحمت الهی او را فرا می‌گیرد و او را محاسبه نمی‌كند. اما اگر یك مجرم خود را از صفت رحمت بی‌نیاز بداند، نباید از غضب و مواخذه خدایی در امان باشد.

 منبع: سنی آنلاین

 این حدیث به طور واضح

 اعلام می دارد که برای

حصول والاترین رتبه های قرب خداوندی، نیازی به ترک دنیا و مشاغل آن نیست، بلکه یک تاجر می تواند با اطاعت و پیروی از احکام الله و رسول او و رعایت اخلاق دینی، در روز قیامت با پیامبران و صدیقین و شهدا همراه باشد.

حدیث:
عن ابی سعید قال: قال رسول الله صلی الله علیه وسلم: التاجرالصدوق الامین مع النّبیّین و الصدیقین و الشهداء. (رواه الترمذی والدارمی و دارقطنی)

ترجمه:
 از حضرت ابوسعید خدری رضی الله عنه روایت شده است که رسول اکرم صلی الله علیه وسلم فرمودند: «تاجر راستگو و امین با پیامبران، صدیقین و شهدا حشر خواهد شد.»

شرح:
این حدیث به طور واضح اعلام می دارد که برای حصول والاترین رتبه های قرب خداوندی، نیازی به ترک دنیا و مشاغل آن نیست، بلکه یک تاجر که در بازار مشغول کار و تجارت است، می تواند با اطاعت و پیروی از احکام الله و رسول او و رعایت اخلاق دینی، همچون راستگویی و امانتداری، در روز قیامت با پیامبران و صدیقین و شهدا همراه باشد.

منبع: معارف الحدیث 2/ 491